سگ اشپیتز آلمانی

دو نوع سگ اشپیتز آلمانی وجود دارد که نوع اول کلاین ، سگ کوچکتر و نوع دوم میتل ، که سگ بزرگتر است و به غیر از تفاوت در اندازه ، این دو سگ در مورد ظاهر و مزاج کاملاً یکسان هستند. آنها ابتدا برای کار در زادگاه خود آلمان تربیت شده اند ، اما امروز به لطف ظاهر جذاب و طبیعت مهربانشان به عنوان حیوانات خانگی به عنوان یک گزینه بسیار محبوب شده اند. سگ اشپیتز آلمانی اگرچه ذاتاً مستقل هستند ، اما چیزی جز عضویت در یک خانواده را دوست ندارد و از گنجانده شدن در همه مواردی که عضوی در یک خانواده محسوب می شوند لذت می برند.

از نظر نظافت و نگهداری کاملاً مناسب می باشند و در حالت ایده آل باید سالی چند بار به صورت حرفه ای مرتب شوند تا مرتب و زیبا به نظر برسند. آنها باید کاملاً به ورزش بپردازند ، همچنین باید روزانه تحریکات ذهنی زیادی به آنها داده شود تا سگهایی خوشحال و خوش رفتار باشند. به طور خلاصه  باید گفت که سگ اشپیتز آلمانی و سگ اشپیتز ژاپنی ،هر دو گزینه ایده آلی برای افرادی است که وقت کافی را با همراهان سگ خود سپری می کنند.

تاریخچه نژاد سگ ژرمن اشپیتز

نژادهای نوع Spitz قرن هاست که در اروپا وجود داشته و توسط شکارچیان استفاده می شوند که قدمت آنها به 6000 سال قبل باز می گردد. با این اوصاف ، وقتی صحبت از ریشه واقعی اشپیتز آلمان می شود ، می توان نسب آنها را به تورف اشپیتز (Turfspitz) که به عنوان Canis familiaris palustris معروف است ، جستجو کرد. دشت های شمال آلمان از راین تا دانمارک منطقه ای مرداب و باتلاقی این کشور بود و مردم خانه های خود را بر روی چوب می ساختند. امروزه ، این مناطق چاله های ذغال سنگ نارس است که بقایای سگها و صاحبان آنها هنگام حفاری مناطق کشف شد. تصور می شود که این سگها اجداد ولف اشپیتز هستند که توسط مردم نگهداری می شوند و آنها را برای شکار پرورش می دهند. کسانی هستند که معتقدند این سگ ها مو سفید دارند که رنگ مناسب تری است زیرا این بدان معنی است که صاحبان آنها می توانند آنها را از گرگ جدا کنند.

زمانی آلمان به پادشاهی های کوچکتر تقسیم می شد و به همین دلیل انواع مختلفی از سگ های ژرمن اشپیتز بسته به آنچه مورد استفاده قرار گرفت ، در هر منطقه توسعه یافت. با این حال ، همه آنها تحت یک نام قرار گرفتند که “Mistbeller” بود که به معنی “پارس تپه” است. به این ترتیب ، تصور می شود که این سگها روی انبوهی از پوست قرار می گیرند. مربیان در طول سالهای 1800 همیشه سگهایی از نوع سگ اشپیتز داشتند که با آنها در کنار کالسکه ها می دویدند یا بعضی اوقات ، یک سگ بر پشت اسب سوار می شد. شبها این سگها از کالسکه ها و اسبها محافظت می کردند.

تنها در قرن هجدهم بود که سگ ژرمن اشپیتز در انگلیس محبوب شد که جیمز اول که همسر آلمانی داشت به سلطنت رسید. بسیاری از بازدید کنندگان آلمانی به قصر آمدند و اجداد سگ اشپیتز آلمانی را که امروز می شناسیم با خود آوردند. این سگ ها به زودی محبوبیت و شیک شدن در بین خانم ها و اشراف دربار را بدست آوردند ، زیرا به آنها پومرنیا می گفتند زیرا تصور می شود که آنها از پومرن آمده اند. در آن زمان سگها به پومرنیایی شباهت نداشتند که امروزه شاهد بزرگتر شدن آن هستیم.

در طول قرن هجدهم بود که سگهای نوع Spitz به عنوان لوازم جانبی مد انجمن بریتانیا محبوبیت زیادی پیدا کردند و ملکه ویکتوریا یکی از طرفداران بزرگ نژاد این سگ بود ، اگرچه در آن زمان سردرگمی وجود داشت که آیا سگهای پمرانسی یا اشپیتز یک نژاد است. اکنون مشخص شده است که احتمالاً سگهای اسپیتز آلمانی (میتل) هستند. با این حال ، هنگامی که ملکه ویکتوریا به سلطنت رسید ، پرورش دهندگان شروع به پرورش سگهای کوچکتر کردند تا اینکه نژاد اسباب بازی ایجاد شد که قرار بود به عنوان پومرنیا شناخته شود.

محبوبیت این نژاد در آغاز جنگ جهانی اول کاهش یافت ، زمانی که بسیاری از نژادهای آلمانی در بسیاری از کشورهای جهان از جمله انگلستان مورد علاقه قرار گرفتند. در واقع تا سال 1994 ، این نژاد “نادر” تصور می شد و تا حدودی امروزه همچنان ادامه دارد.

حقایق جالب در مورد نژاد سگ ژرمن اشپیتز

آیا اشپیتز آلمان نژادی آسیب پذیر است؟ نه ، آنها به لطف ظاهر شایان ستایش و تمایل طبع خود به سرعت به عنوان یک حیوان خانگی و همراه به یک انتخاب محبوب تبدیل شده اند.

متوجه شده اند  که موهای سگ های نر یک بار در سال می ریزند ، اما همتایان ماده آنها دو بار در سال می ریزند ، یعنی در بهار و سپس دوباره در پاییز

2 نوع ژرمن اشپیتز وجود دارد ، Mittel و Klein

اگرچه دو نوع مشخص وجود دارد ، میتل می تواند به اندازه کلین و کلین به اندازه یک میتل باشد ، زیرا این دو نوع هنوز “ثابت” نیستند

ظاهر

ارتفاع :

نرها 23 – 29 سانتی متر ، ماده ها 18 – 25 سانتی متر (کلاین)

نرها 30 – 38 سانتی متر. ماده ها 30 – 38 سانتی متر (میتل)

وزن متوسط:

نرها 5 – 8 کیلوگرم ، ماده ها 5 – 8 کیلوگرم (کلاین)

نرها 7 – 11 کیلوگرم ، زنان 7 – 11 کیلوگرم (میتل)

ژرمن اشپیتز یک سگ جمع و جور است که وقتی در نیمرخ دیده می شود ، کاملاً مجذوب ظاهر آن می شوید. آنها دارای سرهای پهن با جمجمه ای کاملاً صاف با حد متوسط تعریف شده هستند. آنها دارای پوزه های بلند هستند که تقریباً به نصف طول کل سر آنها است. بینی در اکثر سگها سیاه است ، اما می تواند رنگ خودشان باشد تا با رنگ مو سگ نیز مطابقت داشته باشد.

چشمان آنها بیضی شکل و اندازه متوسط است ، به صورت مایل روی سر یک سگ قرار می گیرد اما هرگز از هم دور نیستند. سگهایی با دو رنگ مشکی ، سفید و یا مشکی و سفید ، دو رنگ مشکی و برنز دارای چشمانی تیره هستند در حالی که انواع دیگر رنگ ممکن است چشمی متناسب با موهایشان داشته باشند. گوش ها به شکل مثلث و کوچک در بالای سر سگ قرار می گیرند که کاملاً صاف نگه داشته می شوند.

آنها از نیش کامل قیچی در جایی که دندانهای فوقانی آنها با دندانهای پایین کاملاً مطابق با آرواره های یک سگ مطابقت دارد ، می بالند. لب ها در اکثر سگ ها سیاه هستند ، اما می توانند با رنگ مو سگ ها نیز مطابقت داشته باشند. سگ اشپیتز آلمانی دارای گردنی نسبتاً کوتاه است که به خوبی در شانه های آنها قرار می گیرد. شانه های پهن و پاهای جلویی صاف ، استخوان دار و محکم است.

همانطور که قبلاً ذکر شد ، این سگها جمع و جور هستند و دارای جسمی محکم با کمر کوتاه ، البته رشد کافی و شکم های متوسط جمع شده ، هستند. آنها دارای کمر عالی و دنده های کاملا گرد هستند. عضلات عقب با مقایسه سگهایی که دارای پاهای قوی و قدرتمند هستند ، عضله کاملا خوبی دارند. پاهای آنها کوچک و گرد است و انگشتان پا به خوبی قوس دارند. دمها بالا است که سگها از پشت فر می شوند اما هرگز آن را از پشت نمی گیرند.

وقتی صحبت از مو آنها می شود ،ژرمن اشپیتز به داشتن یک کت دوتایی متشکل از یک زیرپوش پشمی و یک روپوش بسیار خشن تر می بالد. سگها موهای بیشتری در اطراف گردن و قسمت های جلویی خود دارند که باعث ایجاد زخم فراوان می شود. پاهای جلویی آنها دارای موهای زیادی است که از آرنج تا شانه های یک سگ متلاشی می شود در حالی که پاهای پشتی آنها فقط تا لبه های سگ پر است. گوش های آنها به خوبی با موهای نرم و کوتاه پوشانده شده است ، اما موهای صورت آنها کوتاه و صاف است. دم آنها کاملاً پوشیده از مو است.

سلامت سگ ژرمن اشپیتز

به طور مناسب امید به زندگی یک اشپیتز آلمانی بین 14 تا 18 سال است که به درستی مراقبت و از یک رژیم غذایی مناسب با سن آنها تغذیه می شود. انتخاب غذای مناسب یکی از مهمترین نکات برای سلامتی سگ شماست. برای انتخاب و خرید غذای خشک سگ اشپیتز و غذای مرطوب سگ اشپیتز روی آنها کلیک نمایید.

شناخته شده است که آنها سگ های کوچکی سالم هستند ، اگرچه امیدوارید خانه خود را با یک ژرمن اشپیتز تقسیم کنید ، چند نگرانی در مورد سلامتی وجود دارد که باید بدانید. موارد بهداشتی که به نظر می رسد بیشترین تأثیر را در نژاد دارد شامل موارد زیر است:

دیسپلازی شبکیه (RD)

دیسپلازی چند کانونی شبکیه (MRD)

غشای مردمک چشم (PPM) 

آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA) 

Patella Luxation (لغزش خفه)

صرع

مشکلات دهان و دندان

راه رفتن و حرکت اشپیتز آلمانی

هنگامی که یک سگ اشپیتز آلمانی حرکت می کند ، آنها این کار را با هدف انجام می دهند بدون اینکه هیچ نوع اغراق در راه رفتن خود را نشان دهند. آنها بدون هیچ زحمتی در یک خط مستقیم و با یک راه رفتن سریع حرکت می کنند و همیشه یک خط بالای سطح را حفظ می کنند.

در مورد واکسیناسیون چطور؟

توله سگهای ژرمن اشپیتز قبل از فروش ، باید واکسیناسیون اولیه خود را انجام داده باشند ، اما این به صاحبان جدید آنها بستگی دارد که معاینات پزشکی خود را به موقع انجام دهند. برنامه واکسیناسیون توله سگ ها به شرح زیر است:

سن 10 تا 12 هفته ، با توجه به اینکه توله سگ فوراً محافظت کامل نخواهد داشت ، اما 2 هفته پس از انجام واکسیناسیون دوم ، کاملاً محافظت می شود.

بحثهای زیادی در مورد نیاز سگها به تقویت کننده وجود داشته است. به همین ترتیب بهتر است قبل از تصمیم نهایی درباره اینکه آیا سگ باید به واکسیناسیون های سالانه خود ادامه دهد که به عنوان تقویت کننده شناخته می شوند ، با دامپزشک صحبت کنید.

در مورد عقیم سازی چطور؟

بسیاری از دامپزشکان این روزها توصیه می کنند قبل از اسپری کردن و سوت زدن اجازه دهیم سگها کمی پیر شوند. به همین ترتیب آنها توصیه می کنند سگ های نر را در سنین 6 تا 9 ماهگی و حتی گاهی اوقات در سنین 12 ماهگی قرار دهید.

سایر دامپزشکان توصیه می کنند سگ ها در سن 6 ماهگی عقیم شوند ، اما هرگز زودتر از این موارد مگر به دلایل پزشکی. با این گفته ، بسیاری از نژادها متفاوت هستند و همیشه توصیه می شود که موارد را با دامپزشک در میان بگذارید و سپس به توصیه های آنها در مورد زمان عقیم سازی سگ توجه کنید.

مشکلات چاقی چطور؟

مانند بسیاری از نژادهای دیگر ، برخی از سگ های اشپیتز آلمانی بعد از عقیم سازی ، وزن خود را افزایش می دهند و باید مراقب خط دور کمر یک سگ باشید. اگر سگ شروع به اضافه وزن می کند ، مهم است که میزان کالری دریافتی روزانه خود را تنظیم کرده و میزان تمرینات ورزشی خود را افزایش دهید. سگ های مسن نیز مستعد چاق شدن هستند و باز هم لازم است که آنها تغذیه ماسب داشته باشند و بر اساس آن ورزش کنند زیرا چاقی می تواند عمر سگ را تا چند سال کوتاه کند. دلیل آن این است که فشار زیادی به اندام های داخلی سگ از جمله قلب وارد می کند که می تواند کشنده باشد.

آلرژی چطور؟

برخی از سگ های ژرمن اشپیتز مستعد ابتلا به آلرژی هستند و برای سگ مهم است که در صورت شعله ور شدن زودتر به دامپزشک مراجعه کند. پاکسازی آلرژی بسیار دشوار است و یافتن عوامل تحریک کننده آن چالش برانگیز است. با این اوصاف ، یک دامپزشک می تواند سگ مبتلا به آلرژی را راحت تر کند ، در حالی که آنها سعی می کنند عوامل تحریک کننده را پیدا کنند که می تواند موارد زیر باشند:

غذاهای خاص سگ که حاوی مقادیر زیادی دانه و سایر مواد پرکننده از نوع غلات هستند

گرده های موجود در هوا

غبار محیط

گزش کک و مک

مواد شیمیایی موجود در محصولات تمیز کننده خانگی روزمره

شرکت در طرح های بهداشتی

همه پرورش دهندگان اشپیتز آلمانی اطمینان حاصل می کنند که سگ های آنها با استفاده از طرح های زیر برای مشکلات بهداشتی ارثی و مادرزادی شناخته می شوند که بر نژاد تأثیر می گذارد.

در مورد محدودیت های خاص اصلاح نژاد چطور؟

به غیر از محدودیت های استاندارد تولید مثل برای همه نژادهای ثبت شده ، در حال حاضر هیچ محدودیت خاصی برای نژاد دیگر برای Spitz آلمان وجود ندارد.